Nederlandse tekst onderin

Tuesday October 13, the day after the magical evening, it is the day of farewell. Farewell to democracy. The emergency law has been passed. It’s sad that many people don’t see the government’s lies. When do they wake up?

People have sat in the Square all day, hoping to ask a politician questions. At 20H00 I enter the Plein in The Hague in front of the building of the Dutch government.

Police on mountain bikes send people to the other side of the building. Police vans are available on every corner. On the other side of the building, there is a din of parakeets flying free from tree to tree.

On the low long stone monuments people sit listening to the speech of the president. The announcement of the new regulations! I can’t stand his voice anymore.

Some people write messages on the sidewalk with chalk. Others carry the photo of Miranda, who is not allowed to enter The Hague. Many condolen each other on the death of freedom.

After half an hour I walk back to the Plein. More people have now stopped there. I greet friends with a hug. Here are the people who see through the government’s lies. People who know that things can be done differently and believe in a free and social Netherlands.

 

Vrijheid

Dinsdag 13 oktober, een dag na de magische avond is het de dag van afscheid. Afscheid van de democratie. De spoedwet is aangenomen. Het is triest dat veel mensen de leugens van de regering niet zien. Wanneer worden ze wakker?

Mensen hebben de hele dag op het Plein gezeten in de hoop een politicus vragen te stellen. Om 20.00 uur ga ik het Plein in Den Haag op voor het gebouw van de Nederlandse regering.

Poltie op mountainbikes sturen mensen naar de andere kant van het gebouw. Op elke hoek staan politiebusjes klaar. Aan de andere kant van het gebouw is het een kabaal van parkieten die vrij van boom tot boom vliegen.

Op het lage lange stenen monumenten zitten mensen te luisteren naar de toespraak van de president. De aankondiging van de nieuwe maatregelingen! Ik kan zijn stem niet meer aanhoren.

Sommigen mensen schrijven met krijt boodschappen op de stoep. Anderen dragen de foto van Miranda die niet in Den Haag mag komen. Veel condoleren elkaar met het overlijden van de vrijheid.

Na een half uurtje loop ik terug naar het Plein. Inmiddels zijn daar meer mensen blijven staan. Ik groet bekenden met een knuffel. Hier staan de mensen die de leugens van de regering kennen. Mensen die weten dat het anders kan en geloven in een vrij en sociaal Nederland.